Emovendiktet

Eg fekk so lyst å skrive eit dikt om min emoven.
Eigentleg er ikkje min emoven, emo, men eg seier ho er det, for, ja, eg hugser eigentleg ikkje kvifor, men eg hadde mange gode grunnar til kvifor min emoven var emo. So her kjære emoven, her har du ditt emodikt.

Min emoven
Eg har ein ven
Ein emoven
Sjølvom du er stor og skummel
Og kanskje litt slem
Er du likevel min emoven
Du kler deg i svarte kleder
Og tenkjer ikkje på det varme veder
Du teikner svare og raude hjarto
på di hand
og tenkjer vonde tankar
med augo i blund
Du fallar ned trappar
og slår i tak
Det må vel vere med vilje
Min emoven som skadar seg sjølv på møblar og støy
Min kjære emoven
Kan ikkje du heller verte hippie?